=?iso-8859-2?Q?Antena_ramowa_-_kto=B6_wie_jak_to_jest_=3F?=

• od bliższego pionowego = a/(R-a/2)^2 = 101E-5


• od dalszego pionowego = -a/(R+a/2)^2 = -99E-5


• od każdego poziomego = - (a/R^2)*((a/2)/R)=-0.5E-5

Zrobiłem jeszcze proste oszacowanie od początku zakładając małe wymiary
anteny względem odległości - odpada całkowanie, bo odcinki można
traktować jako małe, i sinusy są równe tangensom.
Antena = kwadrat o boku a=10cm, odległość R=10m.
Pomijając czynnik jednakowy dla pól od wszystkich kawałków wychodzi mi:
Pole w osi od każdego kawałka = (a/R^2)*((a/2)/R). Od czterech wychodzi
2a^2/R^3 = 2E-5
Pole z boku:
- od bliższego pionowego = a/(R-a/2)^2 = 101E-5
- od dalszego pionowego = -a/(R+a/2)^2 = -99E-5
- od każdego poziomego = - (a/R^2)*((a/2)/R)=-0.5E-5
Razem wychodzi 101-99-0.5-0.5 = 1E-5

Czy chodzi o antenę pętlową ?
Jakoś brakuje mi informacji o długości fali. Kierunek promieniowania
zależy od wymiarów anteny.
Antenę o wymiarach dużych rzędu długosci fali (jak np. pętlowa antena
Yagi) należy ustawiać płaszczyzną pętli prostopadle do linii łączącej
nadajnik i odbiornik.
Antenę małą (wymiary<<dł. fali) należy stawić płaszczyzną petli
równolegle do osi łączącej nadajnik i odbiornik.

Zamiast wymyślać wzorki poszukaj gotowych programów do projektowania
takich anten.
Najlepiej Google i "loop antena "

Czy chodzi o antenę pętlową ?
Jakoś brakuje mi informacji o długości fali. Kierunek promieniowania
zależy od wymiarów anteny.
Antenę o wymiarach dużych rzędu długosci fali (jak np. pętlowa antena
Yagi) należy ustawiać płaszczyzną pętli prostopadle do linii łączącej
nadajnik i odbiornik.
Antenę małą (wymiary<<dł. fali) należy stawić płaszczyzną petli
równolegle do osi łączącej nadajnik i odbiornik.

Matematykę masz dobrze, to pamięć cię zawodzi.

Rama jest kierunkowa z maksymalnym zyskiem PROSTOPADŁYM do płaszczyzny
anteny.
Jak się rama do długości fali zbliża, to się "szczyty ósemki" (chodzi o
charakterystykę) zaczynają "wgniatać" od góry i dołu ni i trochę
wypłaszczać. ale to już detale.

popatrz na antenę ferrytową - też ma maksimum prostopadle do bocznej
krawędzi cewki.

czysta pętla - mam na myśli, hmm, dipol pętlowy rozciągnięty w środku
promieniuje zgodnie z tym co pamiętałeś - ale wtedy nie o składową
magnetyczną idzie - to jest tylko "jeden niedomknięty zwój"

MAc napisał(a):

Matematykę masz dobrze, to pamięć cię zawodzi.

Chyba nie tylko Piotra ;-)
Popatrz na http://www.republika.pl/sp3inj/magloop/mloop_2.html
Przecież w zawodach kosmici udziału nie brali ;-)

popatrz na antenę ferrytową - też ma maksimum prostopadle do bocznej
krawędzi cewki.

Charakterystyka kierunkowości anten ferrytowych ma kształt toroidu o osi
symetrii pokrywającej się z osią wzdłużną rdzenia

W sumie to same sprzeczności.

Matematykę masz dobrze, to pamięć cię zawodzi.

Rama jest kierunkowa z maksymalnym zyskiem PROSTOPADŁYM do płaszczyzny
anteny.
Jak się rama do długości fali zbliża, to się "szczyty ósemki" (chodzi o
charakterystykę) zaczynają "wgniatać" od góry i dołu ni i trochę
wypłaszczać. ale to już detale.

popatrz na antenę ferrytową - też ma maksimum prostopadle do bocznej
krawędzi cewki.

Sądzę, że myślimy tak samo, tylko dla mnie to jest równolegle do bocznej
krawędzi

przez płaszczyznę anteny ramowej.
P.G.

-)

to jest antena ramowa: (w płaszczyźnie luminoforu)

-----
| |
| |
-----

moja antena ramowa promieniuje na boki, natomiast nie promieniuje na mnie
i na szyjkę mojego kineskopu.

Gdyby to był zwykły rozciągnięty dipol pętlowy to by promieniował na mnie

Użytkownik "MAc" <mac_dx_at_nospam_tosiewytnie.poczta.onet.pl> napisał w wiadomości

Matematykę masz dobrze, to pamięć cię zawodzi.
Rama jest kierunkowa z maksymalnym zyskiem PROSTOPADŁYM do płaszczyzny anteny.
Jak się rama do długości fali zbliża, to się "szczyty ósemki" (chodzi o
charakterystykę) zaczynają "wgniatać" od góry i dołu ni i trochę
wypłaszczać. ale to już detale.

popatrz na antenę ferrytową - też ma maksimum prostopadle do bocznej
krawędzi cewki.

Sądzę, że myślimy tak samo, tylko dla mnie to jest równolegle do bocznej
krawędzi - czyli w kierunku wskazywanym przez boczną krawędź cewki, lub
przez płaszczyznę anteny ramowej.

Coś mi się wydaje, że to jest tak, że jak pole E jest pionowo, to H ma
postać okręgów wokół masztu anteny. No i antenę ramową trzeba tak
ustawić aby strumień przenikający przez jej powierzchnię był największy.
Z tego by wynikało, że gdyby nadajnikiem była antena ramowa, to
ustawienie anteny odbiorczej (powierzchnią, czy kantem do nadajnika)
byłoby zależne czy jesteśmy w osi anteny nadawczej czy z jej boku.

Z tego by wynikało, że gdyby nadajnikiem była antena ramowa, to
ustawienie anteny odbiorczej (powierzchnią, czy kantem do nadajnika)
byłoby zależne czy jesteśmy w osi anteny nadawczej czy z jej boku.

Dokładnie tak jak ze sprzężeniem cewek ;-)
Pewnie dlatego nazywają je anteny magnetyczne.

Użytkownik "Albert Bartoszko" <albertb_at_nospam_nt.kegel.com.pl> napisał w
wiadomości news:du69dl$6ai$2_at_nospam_atlantis.news.tpi.pl...

Z tego by wynikało, że gdyby nadajnikiem była antena ramowa, to
ustawienie anteny odbiorczej (powierzchnią, czy kantem do nadajnika)
byłoby zależne czy jesteśmy w osi anteny nadawczej czy z jej boku.

Dokładnie tak jak ze sprzężeniem cewek ;-)
Pewnie dlatego nazywają je anteny magnetyczne.

Teraz mi wychodzi, że to jest słuszne tylko dla pola bliskiego - czyli
sprzęganie cewek.

Dla pola dalekiego zawsze będzie krawędzią w kierunku nadajnika (dla
anten małych w stosunku do długości fali).

Teraz mi wychodzi, że to jest słuszne tylko dla pola bliskiego - czyli
sprzęganie cewek.

Z pierwszego maila w wątku zrozumiałem, ze o takie warunki Ci chodzi.

Teraz to się zastanawiam, czy to, że wartości E i H w:
http://www.conformity.com/0102reflections.html
są liczbami zespolonymi to chodzi o przesunięcie fazy względem prądu w
pętli czy o coś innego.

Takie wzory widziałem ostatnio wieki temu.

Teraz to się zastanawiam, czy to, że wartości E i H w:
http://www.conformity.com/0102reflections.html
są liczbami zespolonymi to chodzi o przesunięcie fazy względem prądu w
pętli czy o coś innego.

Chodzi o to że faza tych składowych zmienia się w zależności od odległości
od źródła.

Analogicznie jak prąd sinusoidalny ma w wykładniku t tutaj masz r

Użytkownik "Albert Bartoszko" <albertb_at_nospam_nt.kegel.com.pl> napisał w
wiadomości news:du6j8c$58e$1_at_nospam_nemesis.news.tpi.pl...

Teraz to się zastanawiam, czy to, że wartości E i H w:
http://www.conformity.com/0102reflections.html
są liczbami zespolonymi to chodzi o przesunięcie fazy względem prądu
w pętli czy o coś innego.

Chodzi o to że faza tych składowych zmienia się w zależności od
odległości od źródła.

Widzę, że ten ostatni czynnik będzie miał co lambda taką samą fazę -
czyli dla odpowiednio dużych r (jak się już nawiasy zdecydują, czy są
rzeczywiste czy urojone) faza jest taka sama co lambda od źródła - co
się jakby zgadza.
Ale nie jestem pewien względem czego jest ta faza. Jedyne co mi
przychodzi do głowy to względem prądu w pętli.

Czyli, jak gdzieś w przestrzeni, dla któregoś z wektorów wychodzi faza=0
to znaczy, że jest dokładnie synchroniczny z prądem w pętli.
Chyba już sam siebie przekonałem, że tak jest.

Analogicznie jak prąd sinusoidalny ma w wykładniku t tutaj masz r

Dla mnie I=sin(wt) nie ma wykładnika.

Co to jest e^-j(coś tam) musiałem poszukać w książkach, ale teraz nie
mam ich pod ręką, aby szukać jak można zwykły sinus równie zagmatwać :-)

W sumie sytuacja podobna do transformacji Laplace'a

Dla takich warunków wykonałem obliczenia i zastanawiałem się dlaczego są
sprzeczne z tym co pamiętam o antenie ramowej.
Sądziłem, że jak pole w osi (daleko względem wymiarów anteny, ale w polu
bliskim) wychodzi mi większe niż z boku to przy oddalaniu się od anteny (do
pola dalekiego) ta zależność kierunkowa nadal będzie taka sama.

• w duzej bliskosci [srodek cewki, chyba nie dalej niz promien od

• w sredniej odleglosci .. to jest dipol magnetyczny,

• jeszcze dalej .. a tu juz sie nie znam, bo to trzeba falowo.

Podejrzewając błąd w obliczeniach zapytałem, czy taki wynik może być
prawidłowy. Nie interesuje mnie w tej chwili pole dalekie, ale chciałem
wiedzieć, że moje obliczenia pola bliskiego są prawidłowe.

Tak mi sie wydaje ze masz trzy obszary. Dla niskiej czestotliwosci
to jest zwykla cewka, a wiec:

- w duzej bliskosci [srodek cewki, chyba nie dalej niz promien od
plaszczyzny] to masz powolny zanik pola.

- w sredniej odleglosci .. to jest dipol magnetyczny,
a pole dipola jest ~1/r^3 .. czyli szybko zanika.

Dla samego pola magnetycznego jak najbardziej, ale czy przy 10m
to juz jest wystarczajace to sam jestem ciekaw :-)

Witam,

Usiłuję oszacować pole prostokątnej anteny czytnika RFID.
Przy dużej odległości kształt anteny przestaje mieć znaczenie - ważna
jest tylko jej powierzchnia.
Ale chciałem wiedzieć dokładniej blisko więc (według Resnick Holiday)
wyprowadziłem sobie wzory na pole magnetyczne (uwaga! statyczne) w osi
anteny prostokątnej.
Jestem na 99,9% pewien, że tu nie popełniłem błędu, bo dla większej
odległości mój wzór się redukuje do standardowej postaci dla anteny w
formie koła.
Ale z dawnych czasów pamiętałem, że antena ramowa najlepiej odbiera
(więc i emituje) z kierunku zgodnego z płaszczyzną jej zwojów.

Wyprowadziłem więc też wzór (tą samą metodą - jestem go pewien na jakieś
90%) na pole w tej płaszczyźnie i tu zaskoczenie - uzyskuję natężenie
pola (w dużej odległości) około 1/2 tego co w osi.

Nie podaję wzorów - są długaśne, ale pytam, czy jest możliwe, że moje
wyniki są prawidłowe ?

Zakładam, że wartości pola statycznego są takie same jak pola zmiennego
bliskiego.
Czyżby przy przejściu do pola dalekiego zmieniały się właściwości
kierunkowe ?

Ogólnie na antenach się nie znam.

Witam,

Usiłuję oszacować pole prostokątnej anteny czytnika RFID.
Przy dużej odległości kształt anteny przestaje mieć znaczenie - ważna
jest tylko jej powierzchnia.

Tak mi się rzuciło w oczy:

http://ww1.microchip.com/downloads/en/AppNotes/00710c.pdf